Selim Çürükkaya / 1982 de Hepisxanê Diyarbekir zaf xirabib, sey Cehnim Dante b`.
Her ode de yew rezalat bi, yew ode de însanî vêşûn bî, yew ade de ê têşûn.
Yew ode de bi ziwar giy diyayn însanan werdiş. Yew ode de însanî bêhûn bî, yew ode de însanî lingê xo re aleqnayê, yew ode de însanî destî xo realeqnayê bî. Yew ode de însanan merrê wêrdiyen, yew ode de aspican însanî werdiyen.
Yew ode ra însan vetibî baxçe, ortê baxçî de yew qulikê giy bî.
Zebûnî emir da, va:
Pê destî xo giy xo sere ra diyen
Bê yew kesî ê bînan giy da xo sere ra.
Zebûnî emir da, va:
Şueriyen zerre!
Ey miyanî hîrîs kesî sere giyin de yew sere pak diy.
O qeyra va:
O ke serê ey ya giy çîno, wa o vindero.
O ke sere ey pakib, ey destî xo sawit serê embazî xo re, sere ey re giy sawit sere xo re.
Wext ke es dorimê didin destî xo berd serê embazî xo, embazî ey bi destî xo serê xo tepişt û va:
Hin beso, to giy mi qêdna
Zebûnî hepisxanî yew ode de yew însan kerd zit, va:
Destanî xo çaqanî xo ser ruen!
Miyêrîk vatê zebûnî xo kerd. Zebûnî jopî xo run kerd û kua qinê miyêrîk, va :
Wuarz pay!
Miyêrîk xo kerd tîk. Zebûnî ê însananî bînan re pers kerd, va:
No çinawo?
Kesî vengî xo nêkerd.
Zebûnî va :
Kurdo bi boç no yo
