AXAVTİNA SEROKATÎYA PARTİYÊ Bİ XWANDEVANÊN AQADEMÎYA MAHSUM KORKMAZ ÊN ŞAXÊ BAR’..RE

Di yekê meha Adarê de di dewreya dawiyê ya Akademîya Mahsum Korkmaz de em careka din tên hember hev. Destpêka sala ’93’an ji bo gele me bi şer, bi serhildan pîroz dibe. Ji zivistaneke bi zahmetî -ne serme û berfê tenê- pir xurt êrîşên dijmin Jî em gihaştin van rojan. Ev mehên wiha îspat dikin ku karê PKK ê di rêka serxwebun û aza-diyê de bi ser ket.

Hedefa dijmin, di vê zivistanê de PKK ê, şerê gel tasfiye bike. Her hazirî hebû; bi şerê Başur, bi operasyonên di hundurê welêt de hedef ev bû. Lakîn, xeta PKK ê, xeta şer e, heta daviyê li ser berxwedanê ye. Ku di hundurê xwe de bi xwe xwe nexe, bi xwe nele-yize, ne mumkune ku bikeve. Durust bimeşin, li ser xeta partiyê, jiyan û taktîkên partiyê rast bisekinin serkevtin jî esas e. Heta hiha, di serê salê de ya ku îspat bûye, ev e.

Bi rastî, di karê Akademiya Mahsum Korkmaz de -xisûsiyeten ji ‘8’an û vir ve- pirr gavên mezin hatin avêtin. Tê bîra min, di Adara ’85’an de em komeke biçûk bûn. Belki hejmara me qasî we tunebu. Çel-pênce yan he-bu, yan tunebu. Me wiha dest pê kiribû. Bi rastî di wê sala de hamleya panzdehê Tebaxê di bin tehlîkeyan de bû. Bi meşe, ne meşe, ne xuyayî bu. Weke niha firehbun, tehlîlat

tunebûn. Naskirina şer ne wiha bû, îmkan ne wiha bûn. Em ji taktîkê dûr bûn, tew taktîk çiye, ne çiye me nizanîbû. Me gaveke avêti-bu, wê dawiya gavê bi çe awahî be, me dinerî, li ber xwe bidin, bi çi awahî li pêşkevin, wiha bi ser de herin û, ji serê vê salê hûnê dersekê bigirin. Xebat biçûk, di welat de refên gerilla ne pirr in, tecrûbeyên wana kêmin. Lakîn dîsa bi sebir, bi sekinandina roj û şev li ser xeta partiyê mirov dikare ji demen teng derkeveûbehtir dikare kare xwe gaveke din peş de bibe.

Em wiha li ser buhara ’85’an sekinîbûn. Dısa jî me di wê salê de gelek şehîd dan. Tecrubeyên partiyê, yen gerîlla wiqasî ne xurt bûn. Hevalên me nizanîbûn li seri çiya bisekinîna. Ketina gundan pirr bi şaşitî bû. Li ser xwe baş nesekinîbun, darbe dixwarin, di ’85’an de. Lakîn me dîsa li vir bi komeke ji we biçuktir û ji we zayiftir kar kir. Me hinek rêkirin welat. Bele, pirr bi ser neke-tin 1ê dîsa gavên berxwedanê, gavên li ser xwîna şehîdan bimeşin avêtin.

Ew sala ’85 an me dîsa li vir bi qirar meşandin da. Berya wê jî hebû. Wê çaxê em ne li vir bûn, navê Akademiya Mahsum Korkmaz tunebû, em li cihekî din bun. Di ’84, ’83 an de em li cihekî din bun, lê em dîsa li ser vê sehayê bun. Di ’80 yî de ,jî wiha bu. ’81, ’82 an de hem hinek dihatin û bi piranî ji diçûn, me dest bi çûna welat kiribû. Dîse me hinek heval rekirin Başûr. wû çaxê ,jî he-val li ser xeta partiyê,li ser taktîkên partiyê bi xurtî nesekinîn. Pirr tişt, er-zan winda kirin. Di dîroka partiye de heye, hûn li ser disekinîn. Dersa we ya esasî ta-rîxa partiyê ye, tarîxa şerê partiye ye. Li

van salan xurt bisekinin, ez kin dibejim.

Di sala ’86 an de ,1î em dîsa li vê sehaya bûn, em li ser haziriyên Kongreya Sisya dise-kinîn. Di ’85 an de me hinek darbe xwaribûn, me dixwast ku em sebebên wê derxin. Bi kûranî em li ser jiyana partiyê sekinîn. Şexsiyeta zirarê dide, ya di xwe de kar kîlît dike, difetisîne, me tev derxistin meydanê.

Li vir me gaveke wiha xurt avêt. Çima ev kar bi pêş de naçe, sebep çine? Di Kongreya Sisya de ev tişt baş derketin. Hûn dîsa li ser disekinin. Netîceyên ji vir derketine, me li ser ên tasfiye bûne, yên ketine rêka rast xwe gihand zivistanê, em ketin buhara ’87 an.

Di sala ’87 an de hinek axavtinên xurt hene, axavtinên Adarê, yên Nîsanê di deste we de ne, li ser bisekinin. Dema em gihiştin buhara ’87 an, bi rastî ev jî gaveke mezin bû, dijmin jî haziriyên xwe dikir in. xwest ku me di wê salê de biqedîne, lê sıkıyönetim (îdareya hişk) hebû, bi xwe feşilî û li cihê vê sîstema şerê taybetî çêbû. Di ’87 an de me jî hamle çêkir, dîsa li ser haziriyên vir. Ew axavtinên li vir ew kar bi peş de da. Em dikarin bêjin ew cara yekemîn quweta dijmin wiha bi ser me de dihat, digot eme bisekinî-nin, me jî digot emê gavê bi pêşde biavêjin. Sala ’87 an ji bo me jî, ji bo dijmin jî, destpêkek bû.

Di ’88an de, jî dîsa me li vir gelek axav-tin çêkirin. Axavtinên Adar û Nîsanê pirr tişt vekirine. Li ser vê jî hûnê bisekinin. Ev salan ,jî bi rastî ,ji bo me salen mirin û mayinên bûn. Dijmin dixwest me di ’88 an de hilîne. Di hundurê partiyê de, di çiyê de yên bi şer, bi partiye dileyizin gelek derke-tibûn. Ew axavtinên me di ’88 an de kirine

çendekan bixwînin. Ji bo girtina wê salê imrek dihate xwestin, heta me girt, me dayê.

Dîsa di sala ’89 an de jî wiha bû. Ji sere sale ve bigir, heta dawiya salê em ecêb li ser hevalan sekinin, kom mezin bûbûn, her dewreyekê sê-çar sedek hatibûn. Dîsa, 1î xiz-meta me kiriye, hevalan baş jê fêde nekirin. weke niha pirr seraser li ser sekinin, dısa erzan winda kirin. Çûn, nikarîbûn xwe xûrt bi taktîkên partiye gihandana. Dîsa em bi ser de çûn.

Di sala ’90 î de jî em li vir bûn, bi gi-ranî em li ser sala ’90 î sekinin. Dema New-rozê dest pêkir, yekemin serhildan çêbûn. Di dîroka Kurdistanê de rûpeleke din vebû, ham-leyên mezin çêbûn, li hemû aliyên welat de û berdewam kir.

Di ’91 ê de dîsa wiha bû, di ’92 an de, ji xwe em tev hîn di germahiya wê de ne. Hedefa dijmin me di ’92 an de hilîne, hedefa me em di vê salê de şerê mezin çebikin û dîsa em bi ser ketin. Dema ’92 qediya, em li cem we bûn, me li vir axavtin çêkirin. Mirov li ser salan bi çi awhî bisekine, mafê salan bi çi awahî bide, bi çi awahî bi ya xwe ke, we dît.

Niha hêdî bi hêdî em xwe digihînin sere sala ’93 an, Adarê, Newrozzê. Hazıriyên mezin dibin, bêhtir, jî di welat de. Ji hemû salan xurttir em dest bi sale dikin. Şerekî mezin, berxwedan, êrîş… her tişt tê de heye.

Ew talmatên daviyê gihiştine dest we, hûn dixwînin. Em jî nuh hatin, ji bo welat me hinek talîmat çêkirin. Wê ev talîmat jî bigihên dest we, hûnê li ser xûrt bisekinin. Yên dixwazinn bi durustî di nava şer kevin wê çawa di nava şer kevin, xûrt vebûye.

Niha mirov li ser vana bisekine, tabî ev

dîroka partiyê ya bi kinahiye. Weke neynikekê (mirêkekê) ye, mirov xwe têde dibîne. Ez çime çiqwasî dikarim xwe tev li xeta partiyê bi-kim, hunê tê de xwe bipîvin. Niha hûn xurt in, jiyana we ya berê weke jiyaneke herame. Bi çi awahî heram, yahnî ne jiyaneke welatpa-rêzî xurt, ne li ser zanîneke rast, li ser derewan, li ser ehmeqiyê xwe çêkirine, wiha çêbuye. Ji bo vê hûn zeyif in. Di meseleyên şer de, di meseleyên partiye de hûn zeyif in Jiyaneke fesat, jiyaneke xwe dixapîne… Tabîî ev jiyan, jî mirov bi ser naxe. Ev mese-leya we ye, hûnê bi çi awahi xwe ji jiyana sexte û xapandin û derewiniyê derxin? Nezanî heye, ji xeta leşkerî ya şerê gerîlla hûn durin. Li hêlekê hun dibêjin em bi ser-kevin, ji bo welat haziriyê bikin. Li helekê jî welat ar e. Mirov ji sedî sed di şer de nikaribe bimeşe, wê mirov bişewite. Ku mirov meseleye pirr xurt fêhm neke mirov ni-kare.

wiha hun xort in, belê hûn xebatê dixwa-zin, e li hember we sekiniye kiye? Dijmine li hember mle herroj ar berdide, bi çi awahî berdide ku mirov nizanibe û mirov li hember vê şerê xwe nizanibe mirov here, wê bişewite. Hûn tev dibêjin “em ji bo xebatê hene” ku mirov nikaribe xwe îdare bike, ni ku bi ali-yê welêt keve? Niha hûn ne westiyane, û hun xorü in, jî, lê berde Artêşa gel çêbike, yekî nikaribe xwe çebike li sere xwe dibe bele. Wê xwe bi çi awahî çêbikin? Vaye ev tev di dîroka partiyê de ne, Yanî tecrubeya me heye, ev wiqas sale em li ser hevalan diseki-nin, îro jî min xurt ji hevalan re got ku hevalno, ji bo çi we heta niha xwe xapand? Me pirsên rast, hîn berya ve bi deh nalan kir in, ku we ew pirs bigirtana, li ser wan

we xwe çêbikraya, niha meyê welat bigirtaya. We tim bi seranserî, bi sivikî, bi zarokî bi partiyê ve, bi şer ve girt, netîce; wiqas zahmetî we kişand. Netîce, însanê wiha gundi însanê burjuwaziya biçuk ehmeq e, jibo rehe-tiya xwe ya rojekê, imrekî feda dike. Ji bo çixareyekê, ji bo çayekê xwe dixe xeta, xwe îmhakirinê (tınekirinê). Ji bo xewekê, xwe teslîmî dijmin dikê. Me çiqwas heval wiha şe-hid dan. Ehmepiye. Xwe hazir nekiriye, li ber bayê xwe dikeve û dikeve.

Bi rastî ji destpêka partiyê ve, heta niha, di her alî de, di her meseleye de; îdeo-lojî, siyaset, tanzîm (tevger), şer… ez dibêjim, hevalno wiha li ser xwe bisekinin, wiha bimeşin, wiha karê xwe bikin. Ew bi kêfa xwe hareket dikin. Ketîce, bi hezaran ketin zindanê, bi hezaran şehîd bun bê wext. Hun çima wiha dikin? Şer meseleyeke mezin e, Partî meseleyeke mezin e. Bi hazirî nabe.

êmin, ne ku ez methê xwe didim, 1ê ev tam bîst sal tiji dibin, em ketin buharê. Me fîîlen hareketa xwe di buhara ’73 an de destpêkiribû.Bi çi awahî min destpêkiriye, heta niha ez li ser vê heqiyê wiha tem. Yanî roja dawiyê, belkî sed hezar carî ji roja destpêkê xurttire. Ez dikarim bêjim, ev bîst sal tiji dibin, me deqqeyek, nefesek li boşê danewirand, Yanî me ne got, em bi ser ketin, li pêş ketin ka em li rehetiya şexsê xwe binerin. Hevalan îro ditin ku qet rehetî tune û ez ecêb li ser xetê me. Ez bêjim ku westiyame, yextiyar bûme, na. Ji berê beh-tir kar dikim. Ev, rêka serkevtinêye, isula serkevtinêye. Ê weke we hîn nebûne bîst salî ji me yextiyartir in, ji min bêhtir hûn li rehetiya xwe ya şexsî dinerin. Mirov wiha îflah nabe. Viha, di PKK ê de mirov nikare

xwe bi şervaniyê gihîne,qomtaniyê, tew ni-kare xwe pêgihîne.

Min ji hevalan tevan re got, me tev kirin soruşturmeyê(pirskariyê) jî, hinek jê sûcên xwe giran bûn, me çendek îdam jî kirin. Ewên bi şer dileyizin, karê tasfiyewî dimeşînin. Hinek, jê giran mahfbun. Sebep çiye? Bi xeta partiyê dileyize, li ser xetê durust nameşê. Nabêje, “em ji ortê radibin, milletek ji ortê radibe, meseleya şer ciddiye, giran e”, pê dileyizê. Û yekê jî me wiqas xizmet daye, tiştên rast me dane pêşya we tevan, li ser bisekinin. Vaye hatina min a vir; tehlikeye, ku hinek li pêşya me bisekinin, em bimrin, bimînin. Yanî ji bo çi ye? Ji bo em we îhmal nekin, em herin ,1i hevalên vir re ,jî çend pirsên rast bêjin, belkî hinek biaqil tê de hebin û mümkune ji wana jî hinek hevalên xurt derkevin, roleke mezin bileyizin. Jiya-na me, baweriya me ev e, em ji bo vê hene.

Veke berê nekin, min got ku li dîroka partiyê binerin, çi firsend di destê me de bûn, me bi çi awahî erzan ,1i destê xwe bera-dan. Ku bi xurtî li ser vî şerî bisekinîna meyê niha welat bi çi awahî bigirtaya? Hun li dîroka partiyê binerin, mezin jê fêdeyê bikin. Jiyana me, jiyana serkevtinê ye. Me wiqas xizmet daye pêşya we ku hun sed caran, hezar caran xwe xurt bikin. Ku nebe, nabe. Ku nebe, di dunyayê de buhustek cih nadin me. Ku hun li ser xeta şer durust nemeşin, -ez ji we tevan re dibejim- di vê dınyayê de kes ji we re nabêje merheba, ne şerefa we, ne qiymeta we heye. Tuneye ez çi bikim? Bi milyonan însanê Kurd, xortên Kurd betal-in. Ên ku wiha ji welatê xwe birevin, tabîî keb qiymetê nadêyê. Yekî nizanibe welatê

xwe bigre, di welatê xwe de jiyanê çêbike,

tabîî kes merhebayê 1ê nake û tev bi amîl (ajan) ûxulamê xwe kin. Ê vaya jî ne jiyane-ke mirov qebûl bike.

Ê min, ez aciz nebûm. Ev bîst sal in heta niha em bi nefes nefes li ser vê xetêne me milletek çêkir, rakir. Yanî di dîroka Kurdis-tanê de yên nikarîbûn rojekê li berxwe bida-na, yen nikarîbûn mehekê li berxwe bidana,

yen quwetên mezin pê re hene, nikarîbûn tek bikrana, me li hember vana ji tunebunê ev kar gihande vir. Wexta em rabûn, hun diza-nin em bi tenêbûn, ne qiruşek pere heye, ne fîşengek heye, ne hevalek heye, ne dostek heye… tunebûn. We dît me heta vir anî fi wi-xas tişt çêkirin. Tev ji tunebunê çêbu. Bi çi awahî çêbu? Ezma însên, îradeya însên bi i-sula kar çêdibe. Di hevalê din wiha xurt, li derdora me bûnaya, bi isûla partîyê kar bik-ranaya, meye welat tev bi dest xwe xistaya. weke we xwe îhmal kirin, nikarîbûn li ser xwe bisekinînaya -e we hun tev wihane, nikarin xwe çêbikin- di tengasiyan de, di nezaniyê de, di cehaletê de xwediavêjin erdê. Netîce, mirin e. Ev jî ne rast e. Jiyanekê ku mirov li yaqî xwe bibîne, jiyana serkevtinêyê.

Ev e, ev tişt tev di dîroka partiye de mezin vebune. Niha hun nuh tên, belkî xebera we ji partiye tuneye, lakîn ez bawerim ku bi alîkariya hevalan hunê çend gavan biavejin. Wê jiyana we were guhertin. Jiyana koledariyê wê bi jiyana azadiyê be. Hûn xortin, nawes-tin, dem jî dema şer e. Kurdistan tev germ e. Ji bo welat, re pirr vebuye. Tiştên hun big-rin zu hun dikarin bi welatgihînin.Hûnê di vir de jî kare xwe, şerê xwe bikin. Weke yen bere nekin, li ser xeta xapandinê, ya derewa, ya mirov bi xwe bikene, xwe bi sivikahî, seran-ser tevlebike nabe. Na, wiha nekin. Ku hun

wiha bikin, hunê erzan ji dest herin. Weke we bi hezaran seraserî kirin, tev çûn. Cîddî bi ser neketin, mahf bun, perîşan bun. Ji bo ve ezdibêjim pirr giran li ser jiyana partiyê, ya şer bisekinin. Zahmete, lê ji vê bêhtir çare tuneye û wekî din jî ne mümkune. Min got ku yan wê xwe tev li partiyê ke, tev li şer ke, yan jî wê li serê xwe bibe bele, Belebûn jî heyfa we ye, ji we re guneh e, hun wiqasî xwe didin ser karê partiyê, xwe feda dikin li muqabilî (hemberî) ve jî bila ji we hevale-kî xurt derkeve, bikaribe xizmeteke baş bike. Here ku, karekî serkevtinê temsîl bike. Bila yên wiha ji we derkevin.

Buhar xweş e, me xwe gihand ve buharê. Bi rastî buhar ne tene dar hişîn dibin, çwîk sitiranan dibêjin, na. Bi rastî ev buhar ji bo gelê me jiyane. Gelekî heta niha ji jiyanê dûr ketiye, di van buharan de û bi pirahî di vê buharê de weke darên hişîn dibin, wê xwe hişîn bike, weke çwîkên distirên,diçîkînin wê hezar dengî bikin, li her milî deng bike, wê wiha deng ji Kurdistanê rabe. Ev tiştekî baş e. Pîrozbûn, li ser vî şerîye şerê ser-kevtinê ye, yê pê jiyana gel serbixwe û azad dibe. Bi qiymetê bizanibin, ev bi wiqas xwî-na gehîdan çêbuye. Her şehîdekî PKK hun diza-nin pirr mezin in. Mirov li yaqî van şehîdan bibe. Me vê zivistanê, zahmetiyên mezin ki-şandin, ji bo we welat hinek hezir kiriye, tabîî hunnê li yaqê bibin. Ji bo vê, hunê xwe çêbikin, hazir (amade) bikin.

Hun jî xizmeteke di cih de bikin, ev dibe jiyana rast, jiyana mirov bêje a însan e, a digihîne şerefê, a digihîne jiyaneke ku mirov beje “jiyana me ye”. Hatina weya vir, ev karê we ji bo vê ye. Vir, dawiya Akademiye ye. Hemen hemen (nêzîk ne dûr) karê me li vir

diqede. Hinek heval çun welat, hinek hehe wê van rojan herin. Ên mane jî bi pirayî wê der-sen nazarî-siyasî bigirin. Karê li vir dibe, yê Meşqale. Jî mirov qiymetê bidyê, ev jî ji mirov re tedrîb e. Yekî zor fi zahmetiyê niza-nibe, qiymeta jiyanê ji nizane. Di her du aliyan de jî kar kirin, însên bi tevahî çêdi-ke. Me bi zanebun ev kar daye pêşiya we. Ne ku em we di zor fi zahmetiyêkin û çend qiruş pere jî bigirin, na, mesele ne ev e. Mesele hûn jiyanê nasbikin, mirov nas bike ku jiya-na însan bi çi awahî tê girtin. Nezarî jî temam dibe. Wê çaxê mirov dikare beje hun partiye dinasin, meşa we meşeke rast e, di welet de jî dikarin gava hîn xurtir biavê-jin. Ji bo vê ye. Li vir hinek sebir bikin, Muşkuleyên(pirsgirêkên) derdikevin, wê heval hal bikin. Di pirr nuqteyan de hunê xwe vekir wek ku min got hunê jiyana serxwebun û azadi-yê hêdi bi hêdî li vir bigirin, Ji ve şûnde jî di rêka welat de inşallah hunê gava biavê-jin. Qiymetâ ve buharê, bi rastî ya vê Newroz-ê mirov wiha hamleyekê di xwe de çêbike û bersivê bidiyê. Vaye yê men min got ku bi karekî pirr mezin me xwe gihand ve Newrozê, me gihande we. Hun milyaran serf bikin, hun hezar carî bixwazin, bi xwe serê xwe hun nikarin nefesekê bikişînin. Bi karê me, me ev tişt gihandiye vir. Ev xizmet, bi pereyan nayê kirrîn. Di dîroka Kürdistanê de jî care-ke din çênabe. wiha li ser bisekinin, xwe tê de hezar caran xurt bikin. Tiştên di jiyana we de pirr jê dur bin, jiyaneke îflasbuyî di we de ye, hunê li vir telafî bikin. Em hene ji bo dîrokê, ji bo gel, ji bo şer, ne ji bo menfeata xwe ya şexsî.Însan xwe di vê nêrînê de çêdike, nuh xwe çêdike, pirr tişt tê de nuh çêdibin û bi ser dikeve,

Ji bo ve ez dibêjim hatina we baş e. Di serê sala ’93 an de hamleya mıh tê de çêdibe, ji we re jî firsendeke dîrokiye, we ev fir-send girtiye, heta dawiyê ne fêdeyê bikin, weke hun careke din werin dunyayê, xwe ti de çê bikin. Ku we ev tişt jî kirin, mirov dika-re bêje hun gihiştine armanca xwe, dünya bi yek be, nikare we ji ser armanca we durxe. Tiştê we girtiye, pirr tiştekî bi qiymet e û ne ti kêmasî, ne ti şaşitî, ne kelemen der û hundur ve mirov ji van tiştên bi qiymet dûr nexe. Bêjin, me carekê girt, heta em ser-xwebun û azadiyê jî tam diğrin, dev jê bera-nadin. Şîara we ku ev be, zikrê we û emele we wiha bihevdugirtî bidome hunê bigihên armanca xwe, armanca jiyana xwe, jiyana bi şeref.

Dîsa em li ser vê dibêjin, ev destpêk û serê vê salê, û ev Newroz ji we re pîroz be.

’93 baharıyla tanışıyorsunuz. Denilebi-linir ki Mahsumm Korkmaz Akademisinin son devresiyle bu sahada karşılaşıyorsunuz. Bu sahade büyük faaliyetler, büyük başarılarla gerçekleştirildi. Tarihi sonuçlar çıkarıldı. Parti tarihi esas itibarıyla biraz da burada açıklığa, gelişmeye uğradı. Dersler, çok canlı, sonuçları çok büyüktür. Hizmetinize sunuldu.

Devrimciler, şahsi çıkar için yaşamazlar. Mutluluğu rahat yaşam koşullarında aramazlar Asla böyle bir hataya düşmezler, onlar daha çok kendi gerçek dünyalarını, kişiliklerini bulmanın imkan ve olanaklarına kavuşturanla mutlu olurlar. Ve burası, bu mutluluğu verecek

bir eğitim imkanıdır.

Biz, PKK adına işlere başlarken, özellikle başlangıçta buraların da çok çok gerisinde, hele ’80’lere kadar böylesine büyük bir toplantıyı gerçekleştiremediğimizi söylersek, bu çalışmaların küçümsenemeyeceğini daha iyi anlarsınız. Gerçekten, ’80’ere kadar yaptığımız çalışmalar, gerek nicelik, gerek süre itibarıyla asla bu düzeye varmış değildi. Belki de bütün parti kadroları bir araya gelseydi, ancak bu kadar ederdi. Seviye itibarıyla, sayı itibarıyla böyleydi. Bu yeni ve oldukça a-cemilerden oluşan devremiz bile bu anlamda ’80 öncesinin çok üstündedir. Tabii bu, partinin büyük mücadelesi sayesinde kazanılmıştır. Çok fırtınalı bir mücadeledir. Dünyanın da dikkatini çekecek duruma gelmiştir. Son yılların baş döndürücü çabalarıdır. Halkımızı dünya halklarının en devrimcisi haline gelmiştir ve partimizi de yenilmez bir parti durumuna getirmiştir. Siz, böyle bir partiyle tanışıyorsunuz. Ve neredeyse dünyanın en iddialı sosyalist partisiyiz de. Bu konuda tabii bizim çabalar korkunç düzeydedir, büyük bir tempoyla ve zengin bir içerikle bunu sağlamıştır.

Aslında ne mutlu size ki siz, bu çabalara ulaştınız. Bizim çözümlemelere katıldınız, bizimle birlikte bu yılları gördünüz. Basite almayacaksınız. Biz, vakti zamanında bize iki kelime Öğretenin peşinde koşardık. Dava üzerine birkaç bildiri, bizim için paha biçilmez değerdeydi. Şimdi siz altın gibi akan bir ırmaktan besleniyorsunuz. O açıdan kıymetini bileceksiniz.

Özgürlük önemlidir. Bize dayatılan hayvani yaşamın ne olduğunu eğer biliyorsanız, özgürlüğün de ne olduğunu anlayacaksınız. Bu kadar

vatansız, bu kadar özgürlüksüz insanın lanetli olmaktan öteye bir değer ifade etmeyeceğini biliyorsunuz.

İşte özgürlük fırsatını yakalıyorsunuz, özgürlüğün para-pulla satın alınamayacağını biliyorsunuz. Özgürlük imkanını elde ediyorsunuz. Binlerce şehidin amansız koşullardaki şahadeti sonucudur. Zindanda işkence altında yatan binlercesinin çabaları üzerine dayanır. Soğuk, kar, kış, açlık, sıcaklık demeden en acımasız koşullarda direnen binlercesinin emekleri üzerine gerçekleşiyor. Bizim amansız bir biçimde buradaki çabalarımızın üzerinde gerçekleşiyor. Her bir günümüz büyük bir savaş günüdür.

Biz, bütün bunları sizin hizmetinize sunduk, eğer kıymetini bilemezseniz, haramzade olursunuz. Ve sizi ağır suçlayacağız. O açıdan, layık olmak için tüm gücünüzü ortaya koyun. Biz çok zor olanını yaşıyoruz, siz de hiç olmazsa bu genç yaşınızda yerinde, bravo diyebileceğimiz bir katılım gösterin. Geçmişte çok işlenen dar, hatalı, yetersiz yaklaşımlara asla düşmeyin. Koşullar ağır. Unutmayın ki buraya bir adam getirip götürmek çok pahalıya mal oluyor. Halkımız zorda, işkence al-tında. Olanaklar çok sınırlı. Yine şükredin ki bu imkanı yakaladınız. Belki de on binde bir kişi, bu eğitim imkanını yakalayamıyor. Artık bize göre küçümsenmemesi gerekir. Hakkını vermeliyiz.

Unutmayın ki dünya bize cehennem yapılmak isteniyor. Düşman halen imha seferinde, en korkunç özel savaşı dayatıyor. Günlük katliamlarla -hem de en alçakça- yürütülen bir rejim. Kürdistan tarihine bin yıldır dayatılan ve hep baş aşağı götürülen bu katliamcılığı, durdurmak istiyoruz. Biraz durdurduk, yenilgiye

uğratmak istiyoruz. Onun için eğitiliyorsunuz.. Onun için her şeyinizi ortaya koyarak mutlaka yenilmezliğinadamı, militanı olacaksınız.

Büyük bir parti tarihimiz var ve özellikle bu sahadaki Akademi faaliyetleri ve en önemlisi de onun çözümlemeleri var; Arapça da, Türkçe de, Kürtçe de vardır. Sözlü de vardır, televizyondan da seyredebilirsiniz. Anlatımlar da var. Bunlar sizi epey ilerletebilir. Biz, bir adım daha ilerletelim diye, lime lime oluyoruz, siz hazırı özümseyemezseniz, iflah olamazsınız. Kendinizi derhal yeniden doğuşa hazırlayacaksınız. Yeniden yaratılışı, adam olmayı bileceğiz. Ben bile her gün kendimle savaşarak ayakta kalmaya çalışıyorum. Kendimi paramparça ediyorum, biraz daha ilerleyebilmek, başarmak için. Yirmi yıldır amansızca bu çizgi altında çalışıyorum, korkunç bir tempo ve yaratıcılıkla yapıyorum, yine de kendim için zor bela durumu kurtardığımı söylüyorum. Bunca çabaları yeterli görmüyorum. Bu kadar baharı da vardır, hiç başarıdan saymıyorum. Ve hep yeni başarılar peşindeyim. Siz daha adınızı bile doğru belleyememişsiniz. Borç nedir, halka verilmesi . gereken nedir bilmiyorsunuz. Tabii bu yüzden de ödemeniz gereken çok şey var. En büyük şehitler bile borçlu gittiklerini mezar taşlarına yazdırsınlar diye vasiyet ederler. Sizin borçlarınız daha fazla. Ödemek için gençliğinize sığınacaksınız, onun enerjik çabalarına sarılacaksınız ve ödenmesi gerekeni ödeyeceksiniz. Başka insanlık yolu yok. Düşman kapatmış, zindana çevirmiş. Ufak bir gedik açtık, ışık yolu oldu; girdiniz, o zaman kararlıca yürüyün, tekrar daraltmayın ve engel teşkil etmeyelim, bu büyük yürüyüşe layık

olalım.

İşte bunun için eğitim var, partiyle bir-leştiniz,partiye kavuştunuz.Bunu küçümsemeyeceksiniz. Ve dediğim gibi sağdan-soldan değil, daha çok kendinizden fedakarlık-özveri yapacaksınız.

Akademi, bu sahada sizinle devam ediyor. Buradaki faaliyet her zaman düşmana büyük bir darbedir. Emek süreciyle de bağlantılı yürü-yor. Hem zihinsel emek, hem kol emeğiyle siz burada, çifte bir eğitim görüyorsunuz. Daha doğru bir eğitimdir. Proletarya partisinin gerçeğine uygundur. Dolayısıyla küçümsemeyin ve Meşqale çalışmalarını da bir cezalandırma olarak değil, tam tersine bir ödül olarak değerlendirin. Yani daha iyi devrimcileştirmenin bir aracı olarak değerlendiriyorsunuz. Ben bile fırsatım olsa, emek sürecine katılmayı isterdim.

Bu temelde çıkan savaşçılar, iyi oluyorlar. Ülkede dalıp az problemli olarak yol alıyorlar. Bu süreci yaşayan, hayatı gerçek yönleriyle tanıyor. Bu açıdan değerlidir.

’93 baharına, PKK’nin ’92 savaş yılı ger-çekleriyle başlayanlar, mutludurlar. Böylesine zengin deneyimlerle eğitimlerini yapanlar, eğer özlüyseler, iddialıysalar,büyük başarıları yaşamamaları için hiçbir neden yok. Bu sahada küçümsenmeyecek, başarılı bir başlangıcın sahibi olacağınıza inanıyorum. Kısa sürse, buradaki devreyi tamamlayıp ülkedeki sıcak savaşımın içine katılabileceksiniz. Sıcak bir savaşım yılı olacak, buradan aldığınız dersler, bu savaşı sizin için başarı kılacaktır. Kesinlikle her günün kıymetini çok iyi bilin, alınması gerekeni iyi alın, çünkü sıcak savaşın içinde bu fırsatlar bir daha elde edilmeyebilir. 15

Biz, bu temelde başarılar dileyeceğiz. Böylesine tarihi bir Newroz’a kavuşmanızdan ötürü ve yine burada sizlerle birlikte buluşmaktan ötürü kıvançlı olduğumuzu belirteceğiz. Tekrar bu baharı, bu Newroz’u savaş yapımıza müjdelerken ve her zamankinden daha fazla bağımsız ve özgür bir ülkeye doğru yol alırken, mutlu olduğumuzu söyleyeceğiz ve tekrar sizin bu yılınızın, bu Newroz gününe doğru yaklaşırken oldukça anlamlı olduğunu söyleyeceğiz. Ben de halen bu sahadayım, belki de sizlerle birlikte buradaki faaliyetler sağlam bir biçimde noktalanır ve biz de ülkeye daha yakın olabilir, ülkemizin bir parçasında tarihi çalışmalarımızı daha derinleştirerek sürdürebiliriz. Bunun imkanı da ortaya çıkıyor. Ve bir de bu anlamıyla devreyi böyle birlikte tamamlayıp başarıyı kesinleş-tiren bir temelde ülkeye doğru yol alıyoruz.

Bu temelde tekrar sizlerin başarılı olmanızı diliyor, bu yeni Newroz’unuzu kutluyoruz.

1 Mart 1993

Parti Önderliği