Selim Çürükkaya / Hîris û di serî cuwa ver ez û yew embazî xo ma pê tirena
Xarpiyet ra şinî Dara Henî.
Ma yew vagon de runiştebî, cayî çeher tenan mi, cayî çeher tenan zi embazî mi grotib.
Ma kişta kotibî ra, ma tirkî xeber deyn.
Yew dewij feqir ber de vinertib, gueştarî ma kerdiyen.
Ez nêzana nêm sehet yan zi yew sehet tiren şiy, ma hama Tirkî xeber deyn.
No dewij zi pay ra vinertib gueştarî ma kerdiyen.
Wext ke ma Zazakî qisêkerd.
Dewij yers bi, qêrra ma ser, va:
“Şima nişarmiyen? Şima di tenî, şima cayî heşt tenan girot!
Mi zi va dê
nê kamî? Lez linganî xo bunciyeni xo, ez zi ruenişî!
Ma lingî xo antî xo, ma xo ser niştî rue. Miyerik ûme kiştê mi de nişt rue. Mi ti ra pers kerd, mi va:
“Xalo, nêm seheta ti ûca de pay bî, ma tirkî qisêkerdiyen, to vengî xo nêkerd.
Wext ke ma Zazakî qisêkerd; ti biy camiyerd, qey to verî vengî xo nêkerd?”
Ey va:
“Qirban la ez çi zana, mi va dê şima kamî?”
Ez hiwiyaya, mi va:
“Xalo wext ke ma ziwanî efendiyan xeber da, ti ma ra tersay.
Wext ke ma ziwanî xo xeber da, ti qêray ma ser! Ti zanî
çiney ra?”
Destî miyerik recifiyay, o şarmiya, ûniya xo ver ra û va:
“Ma sek, ma be zarî!”
